Polenergia S.A., jako pierwszy w Polsce podmiot uzyskał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach dla budowy morskiej farmy wiatrowej Bałtyk Środkowy III.
[ads1]
Planowana moc elektrowni to 600 MW. Będzie to jedna z największych farm wiatrowych na Morzu Bałtyckim. Decyzja dla kolejnych 600 MW spodziewana jest jeszcze w tym roku. Rozpoczęcie budowy planowane jest na rok 2019, a prąd z farm bałtyckich popłynie w latach 2021-22.
Wysokość wiatraków (275 m n.p.m) będzie aż o 44 metry większa niż wysokość Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie – sama średnica śmigła będzie wynosić aż 200 m.
Wydanie tzw. decyzji środowiskowej daje Polenergii zielone światło do rozpoczęcia prac nad projektem technicznym pierwszej w Polsce farmy wiatrowej zlokalizowanej na Morzu Bałtyckim. 120 siłowni wiatrowych o łącznej mocy 600 MW zlokalizowanych będzie 23 km na północ od linii brzegowej, na wysokości gminy Smołdzino oraz gminy miejskiej Łeba w Woj. Pomorskim. Moc pojedynczego wiatraka będzie wynosić do 5 MW, a jego wysokość, to aż 275 m n.p.m.. To oznacza, że będzie konstrukcja aż o 44 metry wyższa niż wysokość Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie wraz z iglicą (231 m). Sama średnica rotora będzie wynosić aż 200 m. Będą to największe elektrownie wiatrowe, jakie dotychczas wybudowano w Polsce. Warto podkreślić, że dzięki bardzo dobrym warunkom wietrznym na Bałtyku, możliwe jest bardziej efektywne wykorzystanie energii oraz zmniejszenie zużycia urządzeń, czyniąc z farm morskich stabilne źródło energii odnawialnej.
„Polenergia jako grupa energetyczna stawia na dywersyfikację swojej działalności zarówno w obszarze energetyki konwencjonalnej, jak i odnawialnej. Jednym z filarów rozwoju spółki są bardzo perspektywiczne projekty farm wiatrowych na Bałtyku, które cechują się wysoką stabilnością i wpisują się w strategię energetyczną Polski oraz nowe regulacje prawne. Wydanie pierwszej decyzji środowiskowej, to kamień milowy w procesie realizacji tych projektów. Łączna moc planowanych farm wynosi 1200 MW, czyli 3-krotnie więcej niż moc projektów farm wiatrowych na lądzie, których realizacja w związku z wejściem nowych przepisów została zawieszona. Oczekujemy, że jeszcze w tym roku oba nasze projekty na Bałtyku będą miały wydane decyzje środowiskowe” – stwierdza Jacek Głowacki kierujący pracami zarządu Polenergii.
Harmonogram działań przewiduje trzyletni okres na przygotowanie projektu technicznego oraz uzyskanie pozwolenia na budowę. Rozpoczęcie prac budowlanych ma nastąpić w 2019 roku po uzyskaniu pozwolenia na budowę. Pierwszy prąd popłynie do polskiego wybrzeża najwcześniej za 5 lat (lata 2021-22). Okres eksploatacji Morskiej Farmy Wiatrowej Bałtyk Środkowy III przewidziany jest na 25 lat. Inwestycja o wartości 10 mld zł będzie maksymalnie korzystała w potencjału lokalnego zaplecza. Spółka szacuje, że polskie przedsiębiorstwa bezpośrednio lub pośrednio będą mogły ubiegać się o kontrakty wartę 60 proc. tej inwestycji, czyli około 6 mld zł. Dotyczą one przede wszystkim fundamentów, wież, kabli, morskiej stacji transformatorowej, usług budowlanych, a także potencjalnie produkcji rotorów czy też dostawy statków.
Taka skala potencjalnych zamówień skierowanych do polskich przedsiębiorstw, to duży impuls przynoszący nowe miejsca pracy przede wszystkim na Pomorzu, choć pozytywny efekt gospodarczy tak dużej inwestycji będzie odczuwalny w różnych przedsiębiorstwach w całym kraju.
Na etapie przygotowywania projektu inwestycyjnego w okresie od czerwca 2012 r. do lutego 2014 r. przeprowadzono kompleksowe badania środowiska morskiego na skalę nie stosowaną do tej pory w Polsce. Objęto nimi planowaną farmę wiatrową, a także obszar bezpośrednio do niej przyległy. Wykonano szereg analiz i ekspertyz, dotyczących potencjalnych oddziaływań na: krajobraz, rybołówstwo, ruch statków, systemy radiolokacji i łączności, lotnictwo cywilne i wojskowe, dziedzictwo kulturowe, możliwość wykorzystania zasobów dna morskiego oraz plan przeciwdziałania zagrożeniom i zanieczyszczeniom olejowym. Na tym etapie prac Polenergia korzystała przede wszystkim z pomocy polskich ekspertów oraz krajowego zaplecza badawczego.
