Zapraszamy na wernisaż prac „Pharmakon” w CAT Ustka

Wystawa prac Jakuba Ciężkiego, Iwo Nikicia i Ireneusza Walczaka ma z założenia koncentrować się na problematyce słownika, składni i „alfabetu” malarskiego języka.

Wernisaż
7.10.2021 / 18.00
Centrum Aktywności Twórczej w Ustce / ul. Zaruskiego 1a

Wystawa
7.10.2021 – 16.01.2022
Centrum Aktywności Twórczej w Ustce / ul. Zaruskiego 1a
Galeria Kameralna w Słupsku / ul. Partyzantów 31a

Zobacz więcej na Facebook.com

Tytułowy „pharmakon” to jednocześnie trucizna i lekarstwo sztuki, które pojawia się w tekstualnej sferze malarstwa, w głównej mierze za pośrednictwem uobecniającego się znaku. Wystawa ma stanowić refleksję nad zjawiskiem szeroko rozumianej tekstualności, a pisma w szczególności. Bez pisma bowiem nie ma żadnej opowieści; jest to medium, które posiada podejrzaną proweniencję i niejasną przyszłość. Pismo – czego wielokrotnie dowodziła historia – niekiedy może zabijać, a niekiedy może ocalać. Jednym z najbardziej zaciekłych przeciwników pisma był Platon, mimo że szczęśliwie uchronił świat przed zapomnieniem nauk Sokratesa. Ślady tej niechęci dawał wielokrotnie wyraz w swoich Dialogach. W Fajdrosie Platon, odnosząc się do początków pisma w starożytnym Egipcie, przytacza mityczną opowieść o królu Tamuzie i bogu Teucie (wynalazcy liczb i liter), który zachwalał pismo, ponieważ wynalazek ów jest to „lekarstwo (pharmakon) na pamięć i mądrość”. Jednak Tamuz argumentuje równocześnie, że ten „wynalazek niepamięć w duszach ludzkich posieje, bo człowiek, który się tego wyuczy, przestanie ćwiczyć pamięć; zaufa pismu i będzie sobie przypominał wszystko z zewnątrz, ze znaków obcych jego istocie, a nie z własnego wnętrza, z siebie samego. Więc to nie jest lekarstwo na pamięć, tylko środek na przypominanie sobie”. Wypowiedź Tamuza w istocie wyraża pogląd samego Platona, który uważał, że wspomniane „lekarstwo (pharmakon) jest zarazem lekarstwem i trucizną”. Z jednej strony – dla boga Teuta – pismo to panaceum na zapominanie i środek służebny do zdobywania wiedzy, z drugiej zaś – dla króla Tamuza – pismo jest substytutem pamięci. Jak konstatuje Jacques Derrida: „Platon nie atakuje więc w sofistyce odwołania do pamięci, lecz zastąpienie w nim żywej pamięci jej wspomaganiem, organu protezą; atakuje perwersję, która polega na zastąpieniu narządu rzeczą, konkretnie – na zastąpieniu aktywnego wskrzeszenia wiedzy, jej przytomnej reprodukcji, mechanicznym i biernym „zapamiętywaniem”. Można zatem przyjąć, że pismo od czasów Platońskiego Fajdrosa jawi się jako pharmakon, czyli trucizna zatruwająca czystość logosu, chociaż może też on poszukiwaczy tożsamości ożywiać i niepokoić… W twórczości Ireneusza Walczaka wydaje się być pharmakon modusem przedstawienia i estetycznym narzędziem porządkującym.

Jakub Ciężki urodzony w 1979 roku. W 2003 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Jacka Wojciechowskiego na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Finalista konkursu redakcji Art&Business na Obraz Roku 2004. Laureat Grand Prix w konkursach fundacji im. Franciszki Eibisch w Warszawie (2004) oraz na 40. Biennale Malarstwa Bielska Jesień w 2011. Trzykrotnie zgłaszany do Paszportu Polityki (2011, 2012, 2014). Stypendysta ministerialnego programu stypendialnego Młoda Polska na rok 2013. Otrzymał stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Lublin na rok 2015 oraz 2016. Autor wystaw indywidualnych, m.in.: Kary Cielesne (2015) oraz Haven’t We Met Before? (2012) w Galerii Propaganda w Warszawie (2012), I love you but I’ve chosen darkness w Galerii BWA w Gorzowie Wielkopolskim (2015). Blackout w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej (2013), To read between the lines w galerii Lubelskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (2009). Uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych.
Mieszka i pracuje w Lublinie.

Ivo Nikić urodził się w 1974 roku w Prisztinie. Jest absolwentem warszawskiej ASP, dyplom uzyskał w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. W 2006 roku był stypendystą Artist-In-Residence w Bernie w Szwajcarii. Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju. (CSW Zamek Ujazdowski, BWA Zielona Góra, Galeria Studio, Galeria Arsenał w Poznaniu, Fokus Łódź Biennale) i za granicą (m.in. Humboldt Berlin, Umspannwerk; Bat-Yam International Biennale of Landscape Urbanism w Izraelu; Rotor w Grazu; Tokyo Fashion Week). Od 2001 roku współtworzy grupę szuszu razem z Piotrem Kopikiem i Karolem Radziszewskim. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014 r). Parokrotnie był w gronie nominowanych do nagrody Paszporty Polityki. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Ireneusz Walczak – urodzony w 1961 roku, absolwent ASP Kraków, Wydział Grafiki w Katowicach (1988), dyplom z wyróżnieniem. Profesor zwyczajny, prowadzi pracownię malarstwa, od II do V roku (dyplomowego) w ASP w Katowicach. Od 1989 roku namalował jedenaście cykli obrazów m.in. : „Budowanie tożsamości”, „My house is my language”, „Multikulti”. Brał udział w 270-ciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Miał 21 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Laureat 30-stu nagród i wyróżnień krajowych i za granicznych, m.in. Grand Prix – nagroda (medal) mera miasta Chamalieres – I Światowe Triennale Małych form Graficznych, Chamalieres, Francja (1988), Stypendium „The Pollock – Krasner Foundation Award“, Nowy Jork, USA (1993), Grand Prix – „Bielska Jesień”, Bielsko-Biała (1994). Od początku brał też udział w ważnych wystawach pokoleniowych, m.in. „Krytycy o nas” –BWA Sopot (1989), „Czarna Dziura” BWA Katowice (1990), Malarstwo lat 80 -tych- Frankfurt nad Menem, Dusseldorf – Niemcy (1991), „Rozbiórka Żelaznej Kurtyny” Centrum wystawiennicze Kuhlhaus Berlin – 2011).Koń trojański – BWA Katowice – kurator Ingmar Villqist (2015). Dialog der Generationen – Neue Polnische Kunst Freies Museum Berlin (2015). Wielokrotnie uczestniczył w targach sztuki Art Cologne i Art Frankfurt.